பனிமலை எனும் ஒரு அழகிய பச்சைப்பசேல் கிராமத்தில் திடுமென அதிசயமாய் ஒரு நோய் பரவுகிறது. ஒரு வகையான வைரஸ் தொற்றால் குரலை இழக்கிறார்கள் மக்கள். எதையெடுத்துக்கொண்டாலும் அதைப்பற்றி தெரியுமோ, தெரியாதோ வண்டி வண்டியாய், வாய்கிழியப் பேசத் தயாராகும் நம் மக்களையும், மீடியாவையும் சட்டையர் செய்ய மிக வசதியான சாட்டையைக் கையிலெடுத்துக் கொண்டிருக்கிறார் இயக்குனர் பாலாஜி மோகன். கூடுதலாக ஒரு ஃபேண்டஸி வகை புதுமையாகவும் அது அமைந்துவிட்டது இன்னும் சிறப்பு.
ஆனால் முழு வீச்சில் விளாசியிருக்கிறாரா என்று கேட்டால் யோசிக்கத்தான் வேண்டியிருக்கிறது. இடைவேளை வரை கலகலப்பும், விறுவிறுப்புமாக நகர்கிறது படம். அதன் பின்பு அரசின் பேச்சுத் தடை வந்ததும்தான் சிக்கல். நீண்ட நேரம் வசனமேயில்லாத காட்சிகளை நகர்த்துவதில் ஏற்படும் தகராறு, நம்மைக் கொட்டாவி விட வைக்கிறது. ஆனாலும் சமாளித்துக் கொண்டுசென்று கொஞ்சம் செண்டிமெண்டோடு அழகாக படத்தை முடித்துவைக்கிறார். இப்படி சிம்பிளாக சொல்லி முடித்துவிடமுடியாமல் படத்தில் ரசிக்கத்தகுந்த, பாராட்டப்படவேண்டிய காட்சிகள் நிறையவே உள்ளனதான்.
அதிலும் படம் முழுக்க அடிக்கடி குறுக்கிடும் ப்ரைம் டிவி செய்திகள் குறிப்பிடப்படவேண்டிய ஒன்று. குறிப்பாக, அந்த வாசிப்பாளர், ‘பரபரப்பு’ ஒன்று மட்டுமே தேவை எனும் நோக்கத்தோடு செயல்படுவது அழகு. சப்பை மேட்டரிலெல்லாம் கூட இருக்கும் கடுகு போன்ற தகவல்களை நுண்ணோக்கி கொண்டு மலையாக காண, பேச முயற்சிக்கிறார். ந்யூக்ளியர் ஸ்டார் பூமேஷ் பிடிகொடுக்காமல் தரும் பேட்டி முடிவில் அவரை நோண்டி விட்டு, பஞ்ச் டயலாக் பேச வைத்து, அதில் உள்நோக்கம் கற்பித்து மகிழ்வெதெல்லாம் நம் மீடியாக்களின் லட்சணத்தைப் பறைசாற்றும் காட்சிகள். முக்கியச் செய்திகள் என அடியில் ரோல் ஆகிக்கொண்டிருக்கும் செய்தியின் தமிழ் வார்த்தைகளைக் கூட அவ்வப்போது பிழையாகச் செய்திருப்பது இயக்குனரின் உன்னிப்பான ரசனையைக் காட்டுகிறது. கலகலப்பான துல்ஷாரின் கதாபாத்திரமும், அதற்கு நேர்மாறான நஸ்ரியாவின் பாத்திரமும் சிறப்பு. அதிலும் சோகமும், வெறுமையும் நிறைந்திருக்க அளந்து, அளந்து பேசும் நஸ்ரியாவை ரசிக்க முடிகிறது. அவர் தன் குணத்தை மாற்றிக்கொண்டு, காதலனை நீங்கி, துல்ஷாரை கைபிடிப்பார் என்பது தெரிந்த விஷயம்தான் எனினும் அது நிகழ்கையில் நமக்கும் ஒரு மகிழ்ச்சி, நிறைவு.
போலவே, துல்ஷாரின் நண்பர் கதாபாத்திரம். எவ்வளவு முன்னெச்சரிக்கையாய் இருப்பினும் பெண்களிடம் பேச முயன்று அவர் உளறுவது அழகு. அதை இன்னும் இரண்டு பெண்களுக்காவது கொண்டுசென்று ரசிக்கவிடாமல், இரண்டாவது பெண்ணையே அவரது காதலியாக்கிவிடுவது ஒரு சின்ன ஏமாற்றம்தான். பூமேஷ் ரசிகர்களுக்கும், குடிகார சங்கத்துக்கும் இடையே நடக்கும் போராட்டங்கள் சற்றே கலகலப்பூட்டுகின்றன. ஆனால் வாய்பேசாதோர் பள்ளிதான் பெரிதாய் கவரவில்லை. போலவே, பாண்டியராஜனின் சுகாதார அமைச்சர் பாத்திரமும். பத்திரிகையாளர்களுக்கு விருந்தாக அமையும் காரெக்டராக அது உருவாக்கப்பட்டிருந்தாலும், பயத்தினாலோ என்னவோ, அந்த காரெக்டரை இயக்குனர் முழுமையாக பயன்படுத்தவேயில்லை. பாடல்கள் இல்லை எனினும் கூட ஒரு தீம் சாங்கை வைத்துக்கொண்டு ரெண்டு ரெண்டு வரியாகவாவது போடும் மேனியா இங்கு நிறையவே இருக்கிறது. இரண்டாம் பாதியில் வரும் ஒரு டூயட்டைத் தவிர்த்து அநாயசமாக பாடல்களைத் தவிர்த்திருக்கிறார்கள். இனி, தமிழ் சினிமாவில் பாடல்கள் எனும் இம்சை குறையத்துவங்கும் என்ற நம்பிக்கை சற்றே துளிர்விடுகிறது.
புதிய அலை இயக்குனர்களில் ஏறக்குறைய முன்னவர் பாலாஜி மோகன். காதலில் சொதப்புவது எப்படி? அவரது முதல் படம். அவர்களின் இரண்டாம் படத்துக்கான எதிர்பார்ப்பு நம்மிடையே அதிகமாகவே இருந்துவருகிறது. இதோ இரண்டாவது படத்தையும் மற்றவர்களை முந்திக்கொண்டு முதலாவதாக தந்திருக்கிறார் பாலாஜி. சிக்ஸர் இல்லையென்றாலும், தேவையான தருணத்தில் ஒரு அழகான பவுண்டரி!
.