எங்கேயும் எப்போதும், மெரீனா, மதுபானக்கடை என கதையே இல்லாமல், சம்பவங்களால் கோர்க்கப்பட்ட திரைக்கதையுடன் கூடிய சினிமாக்களை இப்போது அடிக்கடி காணமுடிகிறது. அந்த வரிசையில் தலைப்புக்குப் பொருத்தமாய் இதோ இன்னொரு ’அட்டக்கத்தி’. கதை சொல்வதும், அதைக் கேட்க, படிக்க, பார்க்க வைப்பதும் ஒரு பெரிய சவால்தான். உண்மையில் கதை என்பது ஒரு அற்புதம். கேட்கவும், படிக்கவும், பார்க்கவும் வைக்கும் திறன் வாய்ந்த கதைசொல்லிகள்தான் அரிதான, காணக்கிடைக்காத ஒரு விஷயமாக இருக்கிறார்கள். எளிய உதாரணமாக வலைப்பூக்களைக் குறிப்பிடலாம். கதை புனையும், அல்லது கதையாக புனையும் திறன் இல்லாமையாலே பத்தி எனும் வடிவத்தையே அனைவரும் பிடித்துக்கொண்டிருக்கிறோம். நம் அனுபவங்களைப் பகிர பத்தி எளிதானதாக இருக்கிறது. பத்தி ஒரு கோடு எனில் கதை என்பது கோட்டோவியம். எல்லோருக்கும் அது கைவருவதில்லை. சரி, சம்பவங்கள் மட்டுமே சினிமாவுக்குப் போதுமா? அதிலேயே சமூகப்பதிவுகளுடனும், அக்கறையுடனும், பொறுப்புடனும், நேர்த்தியாக ஒரு சினிமா எடுக்கமுடியுமா? அப்படி ஒரு சினிமா படைக்கப்பட்டால் அது சரிதானா? அப்படியானால் கதையம்சம் என்பது கட்டாயம் இல்லையா? நம் இயக்குனர்கள் கதைப்பஞ்சத்தால் இந்த வழியைக் கையிலெடுத்திருக்கிறார்களா? அல்லது ஒரு மாற்றம் வேண்டி இதைச் செய்கிறார்களா? இந்த வடிவத்தை மக்கள் ஏற்றுக்கொள்வார்களா? இந்தக் கேள்விகளுக்கு நம்மிடம் பதிலில்லை. காலம் பதில் சொல்லும். ரொம்ப மண்டையை சூடு செய்துகொள்ளாமல் நம் அளவுகோல்களின் படி பிடித்திருந்தால் மகிழ்ந்தும், இல்லையெனில் ஒதுங்கியும் சென்று கொண்டிருப்போம். சரியானது, தப்பிப் பிழைத்திருக்கும்.
![]()
சுவாரசியமான சம்பவங்களால், அதுவும் எவர்கிரீன் இளமைக்கால காதல்களும், அதைச்சார்ந்த நிகழ்வுகளுமாய் கோர்க்கப்பட்டிருக்கும் அட்டக்கத்தி, அதையாவது நிறைவாகச் செய்ததா என்று கேட்டால் மதில் மேல் பூனை என்றுதான் சொல்லவேண்டும். இடைவேளை வரை கலகலப்பாகச் செல்லும் படம் பின்னர், பிரதான கதை என்று எதையும் சொல்லவில்லையே என்ற இயக்குனரின் பயத்தில் தடம் மாறுகிறது. பிறவற்றைப்போலவே கடந்து போயிருக்கவேண்டிய ஒரு நிகழ்வையே படத்தின் பிரதான கதையாக உருமாற்ற முயற்சித்து அதில் தோல்வியடைந்து, இடைவேளைக்குப் பிறகான படத்திலும், கிளைமாக்ஸிலும் மிகப்பெரிய ஒரு தொய்வைத் தந்திருக்கிறார். அம்பத்தூரின் 19 வயது லோக்கல் இளைஞன், 2000க்கு சற்று முன்னே பின்னே எப்படி இருந்திருப்பான்? அவன் கடந்துவரும் பெண்கள், அவனது நண்பர்கள், அவனது குடும்பம் காட்சிப் படுத்தப்பட்டிருக்கிறது. பல காட்சிகள் நம்மை நம் பால்யத்துக்கு அழைத்துப்போகும் வலிவுள்ளவை. பல சம்பவங்களை நாமும் கடந்துவந்திருக்கிறோம். வெள்ளைத் தாவணியில் அந்த ஹீரோயின் பஸ்ஸில் பள்ளிக்குச் செல்லும் அழகைக் கண்டபோது, நாம் இன்னும் கூட கொஞ்சம் பெட்டராய் கடந்திருக்கலாம் அந்தக் காலத்தை என்ற எண்ணம் எனக்குள் ஓடியது. படத்தின் மிக முக்கியமான அம்சம் கேரக்டரைசேஷன். ஒவ்வொரு காரெக்டரும் நிஜத்துக்கு மிக அருகில் வடிவமைக்கப்பட்டிருக்கிறது. அதற்கு மகுடம் போல ஹீரோ, மற்றும் ஹீரோயின் கதாபாத்திரங்கள். ’அட்ட’ காரெக்டரால் தினேஷ் ஜொலிக்கிறாரா அல்லது தினேஷால் ’அட்ட’ ஜொலிக்கிறதா தெரியவில்லை, தினேஷைப் பாராட்டுவதே இந்த விமர்சனம் எழுதப்படுவதின் பிரதான நோக்கம். அவ்வகையில் நடிகர் தினேஷும், இயக்குனர் இரஞ்சித்தும் நம்பிக்கைக்குரிய வரவுகள். இவர்களாவது வெற்றி தரும் மிதப்பில், கும்மாங்குத்துப் பாடல்களையும், பல்லி சண்டைகளையும் நோக்கித் திசை திரும்பாமலிருக்க பிரார்த்திப்போம்.
.
சுவாரசியமான சம்பவங்களால், அதுவும் எவர்கிரீன் இளமைக்கால காதல்களும், அதைச்சார்ந்த நிகழ்வுகளுமாய் கோர்க்கப்பட்டிருக்கும் அட்டக்கத்தி, அதையாவது நிறைவாகச் செய்ததா என்று கேட்டால் மதில் மேல் பூனை என்றுதான் சொல்லவேண்டும். இடைவேளை வரை கலகலப்பாகச் செல்லும் படம் பின்னர், பிரதான கதை என்று எதையும் சொல்லவில்லையே என்ற இயக்குனரின் பயத்தில் தடம் மாறுகிறது. பிறவற்றைப்போலவே கடந்து போயிருக்கவேண்டிய ஒரு நிகழ்வையே படத்தின் பிரதான கதையாக உருமாற்ற முயற்சித்து அதில் தோல்வியடைந்து, இடைவேளைக்குப் பிறகான படத்திலும், கிளைமாக்ஸிலும் மிகப்பெரிய ஒரு தொய்வைத் தந்திருக்கிறார். அம்பத்தூரின் 19 வயது லோக்கல் இளைஞன், 2000க்கு சற்று முன்னே பின்னே எப்படி இருந்திருப்பான்? அவன் கடந்துவரும் பெண்கள், அவனது நண்பர்கள், அவனது குடும்பம் காட்சிப் படுத்தப்பட்டிருக்கிறது. பல காட்சிகள் நம்மை நம் பால்யத்துக்கு அழைத்துப்போகும் வலிவுள்ளவை. பல சம்பவங்களை நாமும் கடந்துவந்திருக்கிறோம். வெள்ளைத் தாவணியில் அந்த ஹீரோயின் பஸ்ஸில் பள்ளிக்குச் செல்லும் அழகைக் கண்டபோது, நாம் இன்னும் கூட கொஞ்சம் பெட்டராய் கடந்திருக்கலாம் அந்தக் காலத்தை என்ற எண்ணம் எனக்குள் ஓடியது. படத்தின் மிக முக்கியமான அம்சம் கேரக்டரைசேஷன். ஒவ்வொரு காரெக்டரும் நிஜத்துக்கு மிக அருகில் வடிவமைக்கப்பட்டிருக்கிறது. அதற்கு மகுடம் போல ஹீரோ, மற்றும் ஹீரோயின் கதாபாத்திரங்கள். ’அட்ட’ காரெக்டரால் தினேஷ் ஜொலிக்கிறாரா அல்லது தினேஷால் ’அட்ட’ ஜொலிக்கிறதா தெரியவில்லை, தினேஷைப் பாராட்டுவதே இந்த விமர்சனம் எழுதப்படுவதின் பிரதான நோக்கம். அவ்வகையில் நடிகர் தினேஷும், இயக்குனர் இரஞ்சித்தும் நம்பிக்கைக்குரிய வரவுகள். இவர்களாவது வெற்றி தரும் மிதப்பில், கும்மாங்குத்துப் பாடல்களையும், பல்லி சண்டைகளையும் நோக்கித் திசை திரும்பாமலிருக்க பிரார்த்திப்போம்.
.
