தலைப்பும், விளம்பரங்களும் ஏதோ பெண்ணியம் பேசும் படம் என்றதொரு ஹைப்பை உருவாக்கிவைத்திருந்ததால் இயல்பாகவே, முன்னப்பின்ன இருந்தாலும் அவசியமானதொரு படம்தான் என்ற எதிர்பார்ப்பு எனக்குள் ஏற்பட்டிருந்தது. ஆனால் படம் அப்படி இல்லை.
எனக்கென்னவோ, இப்படித்தான் நடந்திருக்குமென தோன்றுகிறது. பெண்தெய்வ சிலைத்திருட்டு, வெளிநாட்டுக்குக் கடத்தல், அதனால் சில ஆண்களுக்குள் ஏற்படும் சிக்கல்கள், கிரைம், திரில்லர் என்பது போல ஒரு கதை பண்ணிவிட்டு அதற்கு ‘இறைவி’ என்ற தலைப்பை அகஸ்மாத்தாக வைத்துவிட்டிருக்கிறார் கார்த்திக் சுப்புராஜ். தலைப்பில் பிடித்தது சிக்கல்! இந்தத் தலைப்போடு, ஆண்களுக்குள் ஏற்படும் சிக்கல்களுக்கான சஸ்பென்ஸ் பின்னணிக்குச் செல்லச்செல்ல.. ‘அட, இங்க பாருடா, களி செய்ய உக்காந்தா கூழ் ரெசிபியும் சேத்து கிடைக்குது’ என்ற ஆச்சரியத்துடன் பெண்ணிய மேட்டர் சிக்குகிறது. ஆச்சுடா என்பது போல டைட்டிலுக்கு முன்பான சில காட்சிகள், படம் முடிந்தபிறகு ‘மனிதி’ பாடல், அந்தப் பெண் ஓவியர் கேரக்டர், அங்கங்கே அண்டர்லைன் முதலானவற்றைச் சேர்த்து ‘இறைவிக்கு இறைவியுமாச்சு, பெண்ணியத்துக்கு பெண்ணியமுமாச்சு, படைப்பாளிக்கு படைப்பாளியுமாச்சு’ என்று திருப்தியாக படத்தை எடுத்துமுடித்துவிட்டார்!
முதலில் இந்தப் படத்தின் ஆண்கள் யாரும் பெண்ணியத்துக்கு எதிரானவர்களே அல்ல, கடைசியாக அண்டர்லைன் செய்யப்பட்டதால் வந்த ராதாரவி கேரக்டர் தவிர. அது கூட படத்தில் எங்குமே காட்சியாக்கப்படவில்லை. மேலும் அந்த காரெக்டர் தன் தவறுக்காக வருந்தி இறுதிக்காலத்தில் கோமாவில் கிடக்கும் மனைவியை கண்ணும் கருத்துமாய்க் கவனித்து, சிம்பதியை வேறு சேர்த்துக்கொள்கிறது. பிற முக்கிய காரெக்டர்களான எஸ்.ஜே.சூர்யா, விஜய்சேதுபதி, பாபிசிம்மா, விஜய்சேதுபதியின் சித்தப்பாவாக வரும் ‘கிரேசி சீனு’ மோகன் உட்பட அத்தனை பேரும் தாம் சார்ந்த பெண்களை மதிப்பவர்களாக, நேசிப்பவர்களாவே இருக்கின்றனர். இவர்களை வைத்துக்கொண்டு எப்படி ஒரு பெண்ணியக் கதையை சொல்லமுடியும். இந்தக் காரெக்டர்கள், அவரவர் வாழ்வில் ஏற்படும் சந்தர்ப்ப சூழ்நிலை காரணமாக, அவரவர் குணப்பாங்கு சார்ந்து சில தவறுகளைச் செய்பவர்களாக இருக்கின்றனர். அதிலிருந்து உணர்ந்து மீண்டு வருவதும் கூட அவர்களின் முன்னெடுப்பாகவே இருக்கிறது. ஆக, கொஞ்ச நேரமே ஊடே வரும் இந்தப் பெண்கள் அப்படி என்னதான் செய்கிறார்கள்? அச்சுப்பிசகாத நம் சமூகப் பெண்களைப் போலவே ஆண்களின் தோளில் ஏறி சவாரி செய்ய எண்ணுகிறார்கள். இந்த ஆண்களால் அந்தச்சவாரியில் சற்றே பிசகு ஏற்படுவதால், ‘ஆச்சுடா’ என்று ஏதாச்சும் பெண்ணிய நடவடிக்கைகள், முடிவுகள் மேற்கொள்கிறார்களா என்கிறீர்களா? அப்படியெல்லாம் இல்லை, சும்மனாச்சுக்கும் சினிமா டயலாக் பேசுகிறார்கள், அவ்வளவுதான்!
பெண்ணியத்தை விட்டுவிட்டு ஒரு திரில்லராக இந்தப்படம் எப்படி இருக்கிறது என்று பார்த்தாலும், சரியில்லை என்றுதான் சொல்லவேண்டியிருக்கிறது. இடைவேளையின் போது அதிர்ச்சி மதிப்பீட்டுக்காக கொடூரமாக ஒரு கொலையைச் செய்கிறார் சேதுபதி. அதுவும் அப்பட்டமாக காட்சிப்படுத்தப்படுகிறது. அதோடு கிளைமாக்சில் அற்பக் காரணங்களுக்காக தம்பி போல பார்த்துவந்த பாபியை அடித்தே கொல்கிறார். அந்தக் கேரக்டரின் டிசைன்தான் அப்படி என்று நினைத்தால் அதைவிட அற்பமாக அண்ணனாய் மதித்து வந்த சூர்யா கையால் சுடப்பட்டு இறக்கிறார். மேற்சொல்லப்பட்ட மனிதிகளுக்கு துன்பம் தருவதற்காகத்தான் இதெல்லாம்! சுபம்!
’இன்னைக்குல்லாம் யார் சார் சாதி பாக்குறா?’ பார்ப்பனீயம் ஒழிந்துவிட்டது என்று சொல்வது எப்பேர்ப்பட்ட உண்மையோ அப்பேர்ப்பட்ட உண்மைதான் பெண்களும் சமூகவிடுதலை பெற்றுவிட்டார்கள் என்று சொல்வதும்! தாய்க்காகவும், தாரத்துக்காகவும், தங்கைக்காகவும், தோலை செருப்பாத் தச்சுப்போட்டு உழைக்கும் ஆண்களை எனக்குத் தெரியும்யானு இந்தப் படத்தைப் பற்றிப்பேசுகையில் சம்பந்தமில்லாமல் ஆரம்பிக்கிறார்கள் சிலர். பெண் சமூகவிடுதலைக்கான தூரமும், காலமும் இன்னும் அதிகம் இருப்பதாக தோன்றுகிறது. எளிதான காரியமாக இருந்திருந்தால் ஈரோட்டுக்காரனே செய்திருப்பான், அவனால் சில விலங்குகளை உடைக்க மட்டும்தான் முடிந்தது. இன்னும் கட்டுண்டு கிடப்பதாகவே கற்பனை செய்துகொண்டிருக்கும் பெண்களுக்கான நிஜ விடுதலையை, ஈரோட்டுக்காரனில்லை, வேறு எவன் வந்தாலும் தரமுடியாது. அது அவர்களின் விசாலமான பார்வையாலும், விடுதலையினால் விளைவதென்ன எனும் புரிதலாலும் மட்டுமே கிட்டும். கலையும், கல்வியும் அந்தப் பார்வையை, புரிதலை அவர்களுக்கு ஏற்படுத்த வேண்டும், ஆனால் நம் சூழலில் அது அவ்வளவு லேசில் ஆகிற கதையல்ல!